Historia

Budowla, symbol miasta, została zbudowana w ciągu zaledwie ośmiu lat w okresie panowania cesarza Wespazjana. Prace rozpoczęły się w 72 roku n.e., w miejscu, w którym znajdowało się jezioro.

Ogromny amfiteatr, który wziął swoją nazwę od pobliskiego brązowego posągu Nerona (Colossum), miał cztery poziomy łuków, pod którymi (z wyjątkiem łuków na poziomie gruntu, które służyły jako wejście) mogły być umieszczone posągi, niezachowane do dzisiejszych czasów.

Wnętrze Koloseum, zaprojektowanego, by dostarczać rozrywki, odbywać walki i odgrywać sceny polowań, mogło pomieścić około 60 tysięcy ludzi. W obiekcie, będącym swego rodzaju prekursorem stadionu, mieściło się także wiele fontann służących widowni do odświeżenia. Wybór lokalizacji był wyjątkowo strategiczny, biorąc pod uwagę bliskość Forum, które stanowiło centrum miasta, oraz znaczną powierzchnię obszaru, po którym mogły poruszać się fale przychodzących i wychodzących widzów. Koloseum zostało zainaugurowane przez cesarza Tytusa w 80 r. n.e. studniowym świętem, później znane było jako Amfiteatr Flawiuszów, w środku miało arenę wykonaną z drewnianej podłogi pokrytej piaskiem, na której wystawiano różne widowiska.

Wejście było darmowe, a miejsca przydzielano zgodnie z przynależnością do danej klasy społecznej. Koloseum nie ominęły nieszczęścia, takie jak pożar w 217 r. i trzęsienie ziemi w 442 r., po którym zniesiono walki gladiatorów, a ponad sto lat później walki dzikich zwierząt (VI w.).

Z biegiem czasu Koloseum zakończyło swoją działalność: kamienie i skały, z których zostało zbudowane zostały ponownie wykorzystane do budowy Palazzo Venezia, Bazyliki Watykańskiej, Palazzo della Cancelleria i portu Ripetta. W okresie średniowiecza Koloseum zostało przekształcone przez rodzinę Frangipane  w fortecę, a w 1749 r. Benedykt XVI ogłosił je miejscem świętym.